هروئین چیست
هروئین یک افیون نیمه مصنوعی ساخته شده از مورفین و فرآوری شده به روش شیمیایی است که اعتیاد به آن نوعی بیماری است و استفاده منظم و طولانی مدت از آن می‌تواند باعث ایجاد تغییرات در مغز شود. هروئین خالص پودری سفید رنگ و تلخ مزه است که در بیشتر مواقع با مخدرهای دیگر یا موادی مانند شکر، نشاسته، شیر خشک یا کوئینین مخلوط می‌شود یا برای کاهش درجه خلوص هروئین، آن را با استرکنین یا سموم دیگر مخلوط می‌کنند.
عوارض مصرف هروئین
عوارض زود گذر مصرف ماده مخدر هروئین کمی بعد از مصرف بروز می‌یابد و در کمتر از چند ساعت از بین می‌رود. شخصی که هروئین مصرف کرده است پس از تزریق آن احساس سرخوشی و نشئگی شدیدی را تجربه می‌کند و پوستش گرم و ملتهب، دهانش خشک و دست و پایش سنگین می‌شود. البته این سرخوشی تنها مدتی کوتاه است و پس از آن، احساس ضعف و خواب آلودگی به مصرف کننده دست می‌دهد. مصرف هروئین در دوزهای بالا عوارضی از جمله افزایش ضربان قلب، نارسایی قلب، تنگی نفس، وزوز گوش یا سر، ایجاد مردمک های نوک سوزنی و بسیار تنگ، پوست سرد و تشنج را به همراه دارد. همچنین زمانی که فرد هوشیار نیست، ممکن است بر اثر استفراغ های زیاد راه تنفس اش مسدود گشته و دچار خفگی و مرگ شود.
اثرات مصرف هروئین
این ماده مخدر اثرات سویی مانند کاهش اشتها که منجر به کاهش وزن و سوء تغذیه می‌شود، ایجاد آبسه برای کسانی که هروئین را تزریق می کنند، یبوست، ایدز، بی نظمی در قاعدگی، وابستگی فیزیکی و روانی و خواب آلودگی مزمن دارد. مصرف کنندگان هروئین دارای نشانه های آشکاری مانند نامفهوم شدن گفتار، تغییر رنگ و ملتهب شدن پوست، شادی غیرعادی، بی‌اشتهایی، ترس از نور وروشنایی، تنگ شدن مردمک چشم، چشم‌های خواب آلود، حالت تهوع و استفراغ هستند.
عوارض مصرف طولانی مدت هروئین
هروئین، اعتیاد جسمانی و روانی شدیدی ایجاد می‌کند. در مصرف تزریقی آن، خطر ابتلا به بیماری های عفونی، مانند ایدز و هپاتیت و ابتلا به بیماری های پوستی، کبدی و کلیوی وجود دارد. نکته نگران کننده در مورد مصرف کنندگان هروئین تزریقی این است که به دلیل استفاده از وسایل مشترک برای تزریق، این افراد احتمال انتقال بیماری هایی مانند ایدز و هپاتیت را تا حد زیادی در جامعه افزایش می دهند. به دلیل این‌که بیشتر این افراد تا مدت ها از بیماری خود آگاه نیستند، خانواده و اطرافیان آن ها نیز در معرض ابتلا به این بیماری ها قرار می گیرند. بسیاری از بیماران وابسته به هروئین، در اثر عفونت در محل زخم، ورود عفونت به قلب و مغز یا مسمومیت به علت مصرف زیاد هروئین، فوت می نمایند. در وضعیت مسمومیت (مصرف بیش از میزان تحمل) فرد دچار حالت بیهوشی و قطع تنفس می گردد و در واقع بیمار به علت نرسیدن اکسیژن دچار مرگ می شود.
ترک هروئین
درمان های مختلفی برای ترک هروئین وجود دارد، از جمله درمان های رفتاری و درمان های دارویی با پیشرفت علم پزشکی در این زمینه در دسترس قرار دارد. گفتنی است که هر دو روش به بازگرداندن درجه ای از نرمال بودن عملکرد مغز کمک می‌کند با این حال تحقیقات نشان دهنده این موضوع است که برای درمان تنها ۱۲ هفته پس از استعمال این ماده مخدر، فرد به صورت کامل اعتیاد پیدا می کند و دقیقاً همین مدت نیز طول می کشد تا مصرف کننده بتواند این مخدر را کنار بگذارد که نشانه های ترک آن بعد از سه روز به اوج خود خواهد رسید. برای درمان و ترک اعتیاد هروئین کسانی که به دام این ماده مخدر افتاده اند، تلفیق هر دو نوع درمان، مؤثرترین رویکرد را دارد.